“Malandrini in Folk”, zo luidt de ondertitel van deze CD, en dat laat zich vertalen als “deugnietjes in folk”. Het wijst op een wat speels ontstaan initiatief om aan de haal te gaan met het oeuvre van één van de grootste folkartiesten, die Italië ons de voorbije halve eeuw leerde kennen, de grote Angelo Branduardi, die door Silsio Trotta -zelf toch ook iemand met een behoorlijk curriculum- met veel respect “il Maestro” genoemd wordt.

Voor mij, die opgegroeid is met folkmuziek en dus ook met die van Branduardi, komt een eerbetoon als dit, absoluut niet ongelegen, zeker niet als het gemaakt wordt met de liefde en het respect die deze plaat uitstralen. Het is overigens opvallend hoezeer de stem van Trotta op die van Branduardi gelijkt en het duurde wel even voor mijn wederhelft, die een echte Branduardi-fan is, doorhad dat het niet de Maestro zelf was, die ze hoorde, maar wel een aantal van zijn volgers uit zijn thuisland.

Silvio Trotta is multi-instrumentalist-op-snaren en is naar eigen zeggen al tijden een heel trouwe fan van de muziek en de poëzie van Branduardi. Hij wilde al heel lang wat met dat oeuvre aanvatten, omdat het de weerspiegeling is van zijn eigen beeld in verband met muziek. De volksmuziek als basis, versterkt met invloeden uit Noord-Europa, de oude religieuze en profane muziek en bovenal het integreren van een stukje immaterieel erfgoed, dat verspreid ligt tot in de uithoeken van onze wereld. Het plan begon al sinds 2013 te rijpen en het nam dus een kleine zeven jaar in beslag, voor het ook effectief uitgewerkt werd.

Trotta kon een beroep doen op bevriende muzikanten uit de meest diverse afdelingen van de Italiaanse muziekscene, van folk over rock tot jazz en klassiek en samen maakten ze dus deze 76 minutenlange doorsnede van de werken van Branduardi. Niet dat er heel grillig met de liederen werd omgesprongen, wel integendeel: verreweg de meeste versies op deze plaat blijven verrassend dicht bij het origineel -wat misschien een miniem puntje van kritiek zou kunnen zijn, al was het noot de bedoeling de liederen te herwerken- en klinken dus zo goed als allemaal “vintage Branduardi”.

De meeste van de muzikanten -er zijn er een dik dozijn in totaal- die meewerkten, genieten vooral in Italië bekendheid, al kennen we hier ook doedelzakker en fluitist Massimo Giuntini van bij de Modena City Ramblers, en is ook de naam van saxofoniste Claudia Bombardella ons niet onbekend, maar wat zeker is: ze delen allemaal de liefde voor Branduardi en ze spelen en zingen dus heel mooie versies van wat ten huize van ondergetekende regelrechte classics zijn als “La Pulce d’aqua”, “Alla Fiera dell’est”,”Cogli la Prima Mela” en “Il dono del cervo”. Achttien stuks in totaal en het is vijf kwartier lang genieten. Ideale manier voor een jongere generatie om een hele grote meneer te (her)ontdekken!

(Dani Heyvaert)